Archief in Suriname


Ik kan iedereen die naar Suriname gaat aanraden om een dagje naar het archief te gaan.
Er zijn genoeg behulpzame medewerkers die met je meedenken en de stukken naar je toe brengen.

Tijdens mij te korte verblijf heb ik registers van geboorte, overlijden en huwelijkregisters ingezien die in goede staat verkeren. Enkele ook minder goed, maar zeker de moeite waard om in te zien. Er kwamen als snel bekende familienamen naar voren waarvan ik ook zeker een kopietje moest maken.

Het verbaasde mij dat de slavenregisters nog in goede conditie verkeren. M.i. een hele belangrijke bron van informatie over de familieverwantschap bij slaven. Je kan hier namelijk uit op maken wie de moeders van de reeds bekende stammoeder is. In de emancipatieregisters en de database tref je een lijst met namen aan, waarbij de oudste persoon bovenaan de lijst staat. Als je deze persoon haar (bijna altijd een vrouw) slavennaam opzoekt in de slavenregisters. Kan het voorkomen dat haar moedersnaam erin beschreven staat. In mijn geval was dit wel zo en ben ik toch weer één generatie verder gekomen.

Zowel de particuliere slavenregisters als de plantage slavenregisters waren goed te lezen, bladen en banden zijn in tact.

Een andere aanrader is het burgerregister. Hierin staan vrije personen ingeschreven die het land binnenkomen of een bepaalde handel willen bedrijven. Men moest zich dan inschrijven en aangeven wanneer en waar deze geboren is, wanneer het land binnengekomen, met wie gehuwd, de namen en geboortedata van evt. kinderen (waardevol!) , etc.
Uit het burgerregister ben ik voor mijn zelf een aantal nieuwe gegevens te weten gekomen te weten gekomen over mijn stammoeder Roza en haar kinderen.

Een andere aanrader is om het rustig aan te doen in Suriname. Archiefwerk en engelengeduld gaan hand in hand. Wie te hard van stapel loopt en overenthousiast te werkgaat kan nog wel eens aan zichzelf voorbij gaan. Dit heb ik zelf aan den lijve ondervonden en moest mijn bezoek aan het archief helaas afbreken.

Onderstaand dan ook een foto van wat je niet moet proberen in één dag door te nemen. 

archiefstukken_surinameWie naar het archief in Suriname gaat stuurt u mij dan een mailtje via denie@live.nl.
Misschien kunnen wij elkaar aan informatie helpen.

Het adres van het Nationaal Archief in Suriname is:
Doekhieweg- Oost 18A
Zorg en Hoop
Paramaribo / Suriname
Email: info@nationaalarchief.sr
Telefoon .:498222/ 464943

Het nieuwe gebouw is een heel stuk groter en ziet er mooi uit.
Het zit in de Coppenamestraat (nu Jaggernath Lachmonstraat) naast het C.B.B. (ook de moeite waard overigens!)

Vermoedelijk is het in het voorjaar operationeel.

De Surinaamse arcnieven en registers die  zich momenteel in het Nationaal Archief in Den Haag bevinden, gaan m.i. medio 2010 over naar Suriname. Welke archieven over zullen gaan zal nog interessante kwestie worden. Ik kan mij heel goed voorstellen dat Nederland nog wat pronkstukken over wilt houden voor het Nederlandse publiek.


2 reacties op “Archief in Suriname”

  1. Hallo Denie,
    je hebt me net weer geholpen.
    Even kalm en onvoorwaardelijk als altijd
    en ik ben na lange tijd
    jouw weblog weer gaan lezen.
    Het ligt in een nieuwe jas,
    de vorige mooi,
    deze ook…straalt rust uit en
    liefde…de jouwe voor je vak en de mens.
    Door die rust gaat alle aandacht
    naar dat wat je met ons deelt.
    Kostbaar.
    DANK daarvoor.
    DIKKE KUS.

  2. Beste Denie,

    Intussen doe ik al zeven jaar onderzoek naar de etniciteit van de europese adel en koningshuizen die als zwart en bruin worden beschreven en ook zo afgebeeld. sommigen hadden afrikaanse gelaatstrekken wat stond voor puur adellijk bloed. wij worden al eeuwen voorgelogen door de nederlanders, want ook de slavenmeesters en gouverneurs waren bruine en zwarte mensen. witten werden pas in 1848 geemancipeerd en hebben de geschiedenis wit geverfd.daarvoor werden ze als schoenleer beschouwd wat hun haat en angst duidelijk maakt. Nu heb ik reisverbod opgelegd door verhuurder Vestia als ik langer dan drie weken weg wil moet ik toestemming aan de huisbaas vragen. Het is mijn voornemen hoe dan ook een museum in Suriname te beginnen om dit onderzoek wereldkundig te maken, en zoek vrienden die niet geassocieerd zijn met NGO’s die moeten doen wat nederland beveeelt. Stel je voor: willem van Oranje een zwarte man met afrikaanse trekken!

    vriendelijke groet

    egmond codfried
    curator Suriname Museum for Black History

Plaats een reactie